μαρυκάομαι

μαρυκάομαι (a colloquialized Doric form [Aelian, NA 2, 54; Hesych. s.v. ἐμαρυκᾶτο and ἤνυστρον; Lev 11:26=Dt 14:8; s. Thackeray 76]) ruminate, chew the cud Hs 9, 1, 9. πᾶν μαρυκώμενον any ruminant 10:11.—PKatz, Philo’s Bible ’50, 157–59.